хәбәр

сущ.

1) весть, изве́стие

шатлыклы хәбәр — ра́достная весть

яңа хәбәр — но́вая (све́жая) весть, но́вость

яхшы хәбәр — до́брая весть

соңгы хәбәрләр — после́дние изве́стия

2) сообще́ние (-ия), све́дения; извеще́ние, уведомле́ние

борчулы хәбәрләр — трево́жные све́дения

рәсми хәбәр — официа́льное извеще́ние

телеграф хәбәре — телегра́фное сообще́ние

матбугат хәбәренә караганда — по све́дениям печа́ти

3) молва́, слух

урам хәбәре — у́личная молва́, спле́тни

ялган хәбәрләр — ло́жные слу́хи

4) заме́тка, корреспонде́нция, информа́ция (в газе́ту)

газетага хәбәр бирү — дать заме́тку (информа́цию) в газе́ту

5) лингв. сказу́емое

гади хәбәр — просто́е сказу́емое

кушма хәбәр — сло́жное сказу́емое

•

- хәбәр бирү

- хәбәр итеп торучы
- хәбәр итү
- хәбәр салу
- хәбәр китерү
- хәбәр китерүче

••

хәбәре юк — нет изве́стий (о ком, чём-л.); ни слу́ху, ни ду́ху

хәбәренә (хәбәренә) дә алмау — не обраща́ть внима́ния, как ни в чём не быва́ло

хәбәрендә (хәбәрендә) дә юк — и не ду́мает, и в мы́слях нет